زایمان چیست؟

زایمان راهی است که بدن شما برای زایمان در هنگام بارداری آماده می شود. این شامل انقباضات می شود، یعنی زمانی که رحم سفت می شود. انقباضات می تواند دردناک باشد و باعث شود شکم شما سفت شود. در طول زایمان، دهانه رحم شما نرم می شود، نازک می شود و باز می شود یا "متسع" می شود. با نزدیک‌تر شدن به زایمان، کودک شما از رحم به سمت واژن حرکت می‌کند. وقتی این اتفاق می افتد، ممکن است احساس کنید که قصد دارید مدفوع کنید.

زایمان معمولاً بین هفته های 37 تا 42 بارداری خود به خود شروع می شود. در برخی موارد، پزشکان تصمیم می گیرند که زایمان را "القاء" کنند. این گاهی اوقات شامل دادن دارو برای نرم کردن دهانه رحم است. راه دیگر برای نرم کردن دهانه رحم این است که یک لوله نازک را در واژن و از طریق دهانه رحم قرار دهید. معمولاً برای شروع انقباضات به دارو نیاز است. این دارو در رگ شما (با "IV") داده می شود. گاهی اوقات زایمان از راه های دیگری نیز ایجاد می شود.

پزشکان فقط در صورت وجود دلیل پزشکی قبل از هفته 39 زایمان را القا می کنند. معمولاً این به معنای وضعیتی است که انتظار برای زایمان می تواند برای شما یا کودکتان خطرناک باشد.

هنگام زایمان چه اتفاقی می افتد؟ 

در طول زایمان، پزشک یا ماما به شما کمک می کند تا نوزاد خود را به دنیا بیاورید. زمانی که نوزاد از واژن خارج می شود، به آن «زایمان واژینال» می گویند. زمانی که پزشک برای بیرون آوردن نوزاد از رحم جراحی انجام می دهد، به آن «سزارین» یا «زایمان سزارین» می گویند.

در طول زایمان واژینال، هنگامی که دهانه رحم شما تا انتها باز شد، سخت کار خواهید کرد تا کودک خود را بیرون بکشید (شکل 1). پزشک یا ماما به شما خواهد گفت که چه زمانی می توانید فشار دادن را شروع کنید. در بیشتر موارد، شما می توانید در هر موقعیتی که احساس راحتی می کنید باشید. به عنوان مثال، می توانید به پهلو دراز بکشید، بنشینید، زانو بزنید یا چمباتمه بزنید. بیرون راندن نوزاد می تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. اگر اولین نوزاد شما باشد معمولا بیشتر طول می کشد.

اکثر مادران می توانند نوزاد را بدون هیچ مشکلی بیرون برانند. اما گاهی اوقات پزشک یا ماما با کشیدن وسیله ای که می تواند روی سر نوزاد قرار گیرد به بیرون آوردن نوزاد کمک می کند. اگر پزشک نیاز به زایمان فوری داشته باشد، سزارین را انجام می دهد.

بله، زایمان معمولاً درد دارد. درد می تواند هم از انقباضات و هم بعداً از کشش واژن شما به هنگام بیرون راندن کودک ایجاد شود. اما میزان درد برای هر کسی متفاوت است. افراد انتخاب می کنند که درد خود را به روش های مختلف مدیریت کنند. هیچ راهی وجود ندارد که برای همه کارساز باشد. تصمیم درست همان تصمیمی است که برای شما بهترین است.

برخی از افراد زایمان طبیعی را انتخاب می کنند. این بدان معناست که در حین زایمان یا زایمان از داروهای ضد درد استفاده نمی کنند. در عوض، آنها کارهای دیگری مانند تمرینات تنفسی برای کاهش درد خود انجام می دهند.

سایر افراد داروهایی را برای کاهش درد زایمان و زایمان انتخاب می کنند. اگر داروی ضد درد مصرف کنید، احتمالاً پزشک یا ماما دارو را در حین زایمان، قبل از زایمان به شما می دهد. راه های مختلفی برای دریافت دارو برای درد وجود دارد. دارو ممکن است تنفس شود، از طریق ورید (با "IV")، یا از طریق یک لوله نازک که در پشت شما قرار داده شده است ("بلوک اپیدورال") داده شود.

اگر نوزاد من در وضعیت مناسبی قرار نگیرد چه؟ 

قبل از تولد، نوزادان در موقعیت های مختلف در رحم دراز می کشند در پایان بارداری، اکثر نوزادان در حالی که سرشان پایین است،اما برخی از نوزادان در حالی که با پاها، باسن یا شانه‌های خود قرار میگیرند اگر پاها یا باسن جنین در واژن باشد، پزشکان آن را "بریچ" می نامند.

اگر کودک شما رو به پایین نیست، پزشک یا ماما در مورد گزینه های شما با شما صحبت میکنند . یا ممکن است پیشنهاد کنند که سزارین کنید.

پس از تولد نوزاد، پزشک یا ماما نوزاد را به شما یا در صورت نیاز به معاینه فوری به پزشک متخصص اطفال می دهد. اگر شما و نوزادتان هر دو سالم هستید، پزشک یا ماما ممکن است حدود یک دقیقه صبر کند تا بند ناف را ببندد و قطع کند. این به نوزاد اجازه می دهد تا مقداری از خون موجود در جفت را دریافت کند. (جفت عضوی در داخل رحم است که مواد مغذی و اکسیژن را به کودک می رساند و مواد زائد را با خود می برد).

در مرحله بعد، جفت نیز باید از رحم خارج شود. معمولاً جفت در عرض 30 دقیقه پس از تولد نوزاد به طور طبیعی خارج می شود، اما گاهی اوقات پزشک یا ماما باید به خارج کردن آن از رحم کمک کند.

پس از خارج شدن جفت از رحم، پزشک یا ماما واژن و فرج شما را معاینه می کند. اگر پوست شما در هنگام تولد پاره شد، ممکن است نیاز به بخیه داشته باشید.

پس از تولد، پزشک، پرستار، ماما یا متخصص اطفال یک معاینه سریع برای بررسی بدن و سلامت عمومی کودک شما انجام می دهند. بخشی از این امتحان «آزمون آپگار» نام دارد. ضربان قلب، تنفس، حرکت، ماهیچه ها و رنگ پوست کودک شما را بررسی می کند. نوزاد شما در 1 دقیقه و 5 دقیقه پس از تولد آزمایش آپگار را دریافت می کند.

به زودی پس از تولد، می توانید کودک خود را در آغوش بگیرید. حتی می توانید در صورت تمایل به شیر دادن به آنها شیر بدهید.

کودک شما بلافاصله پس از تولد برخی از درمان ها را دریافت خواهد کرد. اینها شامل قطره چشم یا پماد چشمی برای جلوگیری از عفونت چشم و دوز ویتامین K برای جلوگیری از خونریزی غیرطبیعی است.

قبل از اینکه کودک شما بیمارستان را ترک کند، آنها همچنین موارد زیر را خواهند داشت:

پس از خروج از بیمارستان، در موارد زیر با پزشک یا پرستار خود تماس بگیرید: